Dinsdag 3 mei 2011

In deze speciale aflevering blikt de charismatische Dr. Buytaert terug op zijn rijkgevuld leven als familievader, huisdokter en burgemeester van de gemeente Dudzele. Hij is druk bezig met zijn memoires, die hij hoopt af te krijgen voor hij sterft…

Dinsdag 26 april 2011

In de jaren ’60 moest de huisdokter meer en meer van zijn terrein prijsgeven. Door de opkomst van tandartsen, kinesisten en verpleegsters van het Wit-Gele Kruis werden hem allerlei functies uit handen genomen, maar vooral de opkomst van specialisten betekende het einde van een tijdperk. Bovendien werden de patiënten mondiger en werden geneeskundige praktijken stilletjesaan besproken in de media. Geneeskunde werd toegankelijk voor iederen. Het was het einde van ‘Meneer Doktoor’.

Dinsdag 19 april 2011

In de jaren ’40 en ’50 bestond de pil nog niet. Anticonceptiemiddelen waren verboden en abortus was een misdijf dat zwaar werd bestraft. In de schemerzone opereerden zogenaamde ‘engeltjesmaaksters’, oudere vrouwen die illegaal abortussen uitvoerden, vaak onder slechte hygiënische omstandigheden, met alle gevolgen vandien voor de zwangere vrouw. Euthanasie mocht officieel niet zo genoemd worden, maar terminale patiënten werden wel geholpen met een hoge dosis morfine.

Dinsdag 12 april 2011

Dr. Buytaert was erbij toen op het einde van de Tweede Wereldoorlog een V2-bom honderden dodelijke slachtoffers maakte in de Antwerpse cinema Rex. Met zijn blote handen en één spuit met valium deed hij wat hij kon om zoveel mogelijk mensenlevens te redden.

Dinsdag 5 april 2011

Bij depressies grepen mannen naar alcohol en vrouwen naar ‘Poeders Dr. Man’, waardoor velen later stierven aan een nierziekte. Bij erge gevallen schreven de dokters valium voor. Sommige patiënten werden opgesloten in gesloten instellingen

Dinsdag 22 maart 2011

Eén van de dokters zegt over de seksualiteit in die tijd: “Op dat gebied waren de mensen ultradom. Erotiek bestond niet. Het was: hup, bed in, erin en eruit. Ze wisten van niet beter.” Voor homoseksuelen was de situatie ronduit schrijnend: de meeste homo’s waren gewoon getrouwd. Tijdens hun opleiding in Leuven hadden de dokters trouwens trouwens ‘geleerd’ dat homoseksualiteit gecatalogiseerd stond onder de noemer ‘seksuele perversiteit’.

Dinsdag 15 maart 2011

Met meneer pastoor en zuster overste had de huisdokter weinig problemen, al moesten de geestelijken wel hun plaats kennen binnen de hiërarchie van een dorp. Volksdevotie en bijgeloof kenden een vruchtbare bodem in La Flandre profonde. In de jaren ’40 en ’50 werden huisdokters ook vaak geconfronteerd met depressies en zelfmoorden, nadat paters donderpreken over hemel en hel hadden afgestoken tijdens ‘de missies’, waarmee ze elk Vlaams dorp bezochten om de ziel van haar inwoners te zuiveren.

Dinsdag 8 maart 2011

De huisdokter mocht dan wel ‘Meneer Doktoor’ zijn, hij werd dagelijks geconfronteerd met onhygiënische toestanden. De armoede van de bevolking speelde uiteraard een rol, maar er waren ook weinig nutsvoorzieningen: leidingwater was in de jaren ’40 en ’50 lang niet overal voorzien.

Vanaf dinsdag 1 maart 2011

Een historische verhalenreeks over de maatschappelijke rol die huisdokters in de jaren ’40 tot ’60 speelden. Als bevoorrechte getuigen en vertrouwenspersonen voelden ze niet alleen de polsslag van hun patiënten, maar ook die van het privéleven, de gezinssituatie en de sociale verhoudingen in die tijd. Aan de hand van gesprekken met tien huisdokters en archiefbeelden biedt Meneer Doktoor in acht thematische afleveringen en één aanvullend portret een unieke kijk op het dagelijkse leven in Vlaanderen in het midden van de 20ste eeuw. Via de verhalen van de tien dokters wordt de geschiedenis van de gewone mens in de jaren 1937 – 1964 verteld. De verhalen worden afgewisseld met archiefbeelden uit die periode die de anekdotiek van de verhalen overstijgen en ze kaderen in een globaal tijdsbeeld van toen.

Regisseur Peter Vandekerckhove baseerde zich voor deze televisieserie op zijn gelijknamige bestseller ‘Meneer Doktoor’. De televisiereeks maakte hij samen met regisseurs Arnout Hauben en Mik Cops.

Dinsdag 1 maart 2011

In het begin deden de meeste huisdokters hun huisbezoeken nog met de fiets. Geneesmiddelen hadden ze nauwelijks: behalve aspirine en hoestsiroop voorschrijven, konden ze weinig anders doen dan troost bieden. De huisdokter deed zowel bevallingen als kleine operaties, maar hij was ook biechtvader en financiële raadgever. De mensen hadden een blind vertrouwen in hun huisdokter: hij was Meneer Doktoor.