जग हे बंदीशाला
कुणी न येथे
भलाचांगला
जो तो पथ चुकलेला
!
ज्याची त्याला
प्यार कोठडी
कोठडीतले सखे
सौंगडी
हातकडी की अवजड
बेडी
प्रिय हो ज्याची
त्याला !
जो तो अपुल्या
जागी जखडे
नजर न धावे
तटापलिकडे
उंबरातले किडे-मकोडे
उंबरि करिती
लीला !
कुणा न ठाउक
सजा किती ते
कोठुन आलो ते
नच स्मरते
सुटके लागी
मन घाबरते
जो आला तो रमला
!
|