सासुऱ्यास चालली,
लाडकी शकुंतला
चालतो तिच्यासवे,
तिच्यात जीव
गुंतला !
ढाळतात आसावे
मोर-हरीणशावके
मूक आज जाहले
सर्व पक्षि
बोलके
यापुढे सखी
नुरे, माधवी-लते,
तुला !
पान पान गाळुनी
दुःख दविती
तरू
गर्भिणी मृगी
कुणी वाट ये
तिची धरू
दंति धरुनि
पल्लवा, आडवी
खुळी तिला !
भावमुक्त मी
मुनी, मला न
शोक आवरे
जन्मदास सोसवे,
दुःख हे कसे
बरे ?
कन्यका न, कनककोष
मी धन्यास अर्पिला
!
|