एक धागा सुखाचा,
शंभर धागे दुःखाचे
जरतारी हे वस्त्र
माणसा, तुझिया
आयुष्याचे
पांघरसी जरी
असला कपडा,
येसी उघडा,
जासी उघडा
कपड्यासाठी
करिसी नाटक
, तीन प्रवेशांचे
मुकी अंगडी
बालपणाची, रंगित
वसने तारुण्याची
जीर्ण शाल मग
उरे शेवटी,
लेणे वार्धक्याचे
!
या वस्त्राते
विणतो कोण ?
एक सारखी नसती
दोन
कुणा न दिसले
त्रिखंडात त्या,
हात विणकऱ्याचे
!
|