नसे राऊळी वा
नसे मंदिरी
जिथे राबती
हात तेथे हरी
!
जिथे भूमिचा
पुत्र गाळील
घाम
तिथे अन्न होऊनि
ठाकेल शाम
दिसे सावळे
रूप त्याचे
शिवारी !
नको मंत्र त्याला
मुनिब्राम्हणांचे
तया आवडे गीत
श्वासां-घणांचे
वसे तो सदा
स्वेद गंगेकिनारी
!
शिळा फोडिती
संघ पाथरवटांचे
कुणी कापसा
रूप देती पटांचे
तयांच्या घरी
नांदतो तो मुरारी
!
जिथे काम तेथे
उभा शाम आहे
नव्हे धर्म
रे घर्म ते
रूप पाहे
असे विश्वकर्मा
श्रमांचा पुजारी
!
|