आभाळ फाटलेले
टाका कुठे भरू
मी
आता कसे करु
मी
स्वप्नी चितारलेल्या
झाल्या विराण
जागा
वाहून पार गेल्या
वाळूवरील रेघा
पाण्यात त्या
मिळाल्या त्यांना
कशी धरू मी
जो मीत्र-पाठीराखा
तो होय पाठमोरा
साऱ्या मनोरथांचा
तो ढासळी मनोरा
आयुष्य कोसळे
हे, त्या काय
सावरु मी
प्रीतीविना
जीवाची पंखाविना
भरारी
आधार ना निवारा
आता दिशात चारी
ना अर्थ या
जीण्याला का
व्यर्थ वावरु
मी
|