पाठ शिवा हो,
पाठ शिवा
तारुण्यातही
बाळपणाचा, खेळ
वाटतो हवा हवा
बन केळीचे हरित
सावळे, लपायास
मज असे मोकळे
प्रणयांधाला
काय साजणी शिवाशिवीचा
खेळ नवा ?
नुपुर विरहित
जरि तव पाऊल,
अचुक मला पण
लागे चाहुल
कानांनाही फुटते
दृष्टी, तुझ्या
ऐकता पायरवा
उमटु न देइन
साद पाउली,
सटकन जाइन जशी
सावली
सामावुन मज
घेइल अलगद,
हा रंभांचा
उभा थवा
सावली होशिल,
परि कशाची ?
तुझ्या रूपाची,
तुझ्या यशाची
पाठलाग मग कुठे
संभवे ? दोन
जिवांचा जडे
दुवा
|