De geschiedenis van Goes in een notendop

De oudste datering van Goes is het jaar 976. In de twaalfde eeuw is er sprake van een kleine nederzetting aan de Korte Gos, een kreek op Beveland. Op de kreekrug, waar dan de meeste huizen staan, ontstaat er een plein, waar markt wordt gehouden. De ambachtsheren bouwen een verdedigbare toren. Er tegenover komt een kerk, gewijd aan Maria Magdalena, de heilige die staat afgebeeld op het middeleeuwse stadszegel. Het dorp groeit gestaag.
 

Dorp wordt stad

Graaf Willem VI geeft Goes in 1405 het recht om te mogen recht spreken. Hiermee wordt Goes een stad. Lees meer…

Vestingstad

De 16e eeuw is in Goes een periode van economische teruggang. Overstromingen richten veel schade aan en de haven verzandt. In 1554 brandt een kwart van de stad af. Lees meer…

Industrialisatie

Tot in de negentiende eeuw is Goes een slaperig handelsstadje in een agrarische streek. Met de komst van de trein in 1868 komen er wagendiensten vanuit Goes naar de dorpen waarmee de stad al vroeg een distributiefunctie krijgt. Lees meer…

Historische panden

Goes telt vele monumenten, waarvan het stadhuis en de Grote of Maria Magdalenakerk wel de meest in het oog springende zijn. Vanaf de jaren zeventig zijn er in de omgeving van de Grote Markt en van de stadshaven tientallen monumentale woonhuizen gerestaureerd. Lees meer…

De naam ‘Goes’

De afgelopen eeuwen is er veel gefantaseerd over de herkomst van de naam Goes. "Oude schrijvers" menen dat op de plaats van de stad ooit een buitendijks schor lag, waarop ganzen grazen. Naar deze ganzen is de nederzetting Goes genoemd. Lees meer…

De hoese hanze
Heel af en toe wordt Goes opgenomen in het rijtje der Nederlandse Hanzesteden, de bekende middeleeuwse stedenbond. Lees meer…

Dorp wordt stad

Graaf Willem VI geeft Goes in 1405 het recht om te mogen recht spreken. Hiermee wordt Goes een stad. Gravin Jacoba van Beieren, zijn dochter en opvolgster, staat in 1417 toe dat de Goesenaren een gracht rond hun grondgebied graven, met bruggen, poorten en een stadsmuur. Het dorp is nu ook uiterlijk een stad geworden. De voornaamste bron van welvaart is de zoutwinning uit veen. Een andere belangrijke nering in de 15e eeuw vormt de lakennijverheid. Schepen met thuishaven Goes zijn in die tijd te zien in veel West-Europese havens.

Gravin Jacoba van Beieren

Vestingstad

De 16e eeuw is in Goes een periode van economische teruggang. Overstromingen richten veel schade aan en de haven verzandt. In 1554 brandt een kwart van de stad af. Men herbouwt de huizen in steen. In 1577 vertrekken de laatste Spaanse troepen uit Zuid-Beveland, waarna Goes zich voor de Prins van Oranje verklaart. Prins Maurits geeft Goes toestemming voor de aanleg van een verdedigingsgordel. Op luchtfoto's is nog altijd goed te zien dat Goes ooit een vestingstadje is geweest. De namen van pleinen en kaden herinneren nog aan de handelsstad die Goes altijd is gebleven: Grote of Korenmarkt, Oude Vismarkt, Vlasmarkt, Beestenmarkt,  Bierkade, Turfkade en Houtkade.

Industrialisatie

Tot in de negentiende eeuw is Goes een slaperig handelsstadje in een agrarische streek. Met de komst van de trein in 1868 komen er wagendiensten vanuit Goes naar de dorpen waarmee de stad al vroeg een distributiefunctie krijgt. De industrialisatie van na 1870 gaat aanvankelijk aan Zeeland voorbij. Pas in 1918 vermeldt het gemeentelijk jaarverslag enkele ondernemingen van enig formaat. Rond 1930 ligt het accent op de handel en de dienstverlening en na de oorlog blijft het accent daarop liggen. In de jaren '80 en '90 van de twintigste eeuw groeit de industrie uit tot een volwaardige pijler van de Goese economie en neemt het belang van Goes als dienstencentrum verder toe. De industriële activiteiten zijn verlegd van het centrum naar het bedrijventerrein De Poel nabij autosnelweg A 58. De kantooractiviteiten zijn geconcentreerd in de schil rond de binnenstad en in het stationsgebied.

Historische panden

Goes telt vele monumenten, waarvan het stadhuis en de Grote of Maria Magdalenakerk wel de meest in het oog springende zijn. Vanaf de jaren zeventig zijn er in de omgeving van de Grote Markt en van de stadshaven tientallen monumentale woonhuizen gerestaureerd. In 2004 is de gemeente begonnen de binnenstad nog mooier in te richten. Als onderdeel daarvan verdwijnen de auto's in 2005 -eindelijk - van de Grote Markt. Voor het stadhuis aan diezelfde markt start een monumentenwandeling die is bewegwijzerd met 'ANWB-monumententegels'.

Waar komt de naam Goes vandaan?

De afgelopen eeuwen is er veel gefantaseerd over de herkomst van de naam Goes. "Oude schrijvers" menen dat op de plaats van de stad ooit een buitendijks schor lag, waarop ganzen grazen. Naar deze ganzen is de nederzetting Goes genoemd. Zo komt ook de gans in het stadswapen. Denkt men. Anderen schrijven dat Goes in het oude Deens en Nederlands staat voor "eene bij uitstek vruchtbare landstreek". Weer een andere verklaring is gebaseerd op een middeleeuwse oorkonde uit 776 waarin enkele Zeeuwse stromen worden genoemd. Eén daarvan is de Gusaha, die met Goes te maken moet hebben. Denkt men. In de 8e eeuw is er op Zuid-Beveland echter nog geen sprake van bewoning. Een dorpje Ter Gusaha heeft niet bestaan. Onwaarschijnlijk is de afleiding van een herberg De Gans of Goes. Uit de huizen die eromheen zijn gebouwd is Goes ontstaan. Denkt men. De tekst uit 976 die Curtagosum vermeldt, moet als enige echte verklaring worden gezien. De waternaam Gosa met de aanduiding curt wordt gelezen als Korte Gos. Aan de oever van dit kreekrestant is in de 10e eeuw Goes ontstaan.

De hoese hanze
Heel af en toe wordt Goes opgenomen in het rijtje der Nederlandse Hanzesteden, de bekende middeleeuwse stedenbond. Misleidend is in dit verband de Hanze-bank, die aan het begin van deze eeuw in Goes bestaat. Tot de Hanze heeft Goes echter nooit behoord. Met de hanzen worden in Goes de stadssymbolen bedoeld: de wilde ganzen. Deze overwinteren in grote aantallen op Zuid-Beveland. Omdat het Zeeuwse dialect moeite heeft met de letter G wordt Goes door veel Zeeuwen de Hanzestad genoemd.
Tijdens het carnaval heet Goes de Hanzehat.