De televisiecollectie is een van de belangrijkste collecties van Beeld en Geluid. Dagelijks worden talloze fragmenten opgevraagd door programmamakers uit binnen- en buitenland, onderzoekers, onderwijsinstellingen en musea.
 
Sinds de eerste uitzending op 2 oktober 1951 is de televisiecollectie enorm gegroeid. Was Beeld en Geluid in de beginjaren nog afhankelijk van wat de omroepen beschikbaar stelden; tegenwoordig bepaalt het instituut zelf wat er wordt opgenomen. Veel materiaal was ooit te zien op Nederland 1, 2 of 3, maar Beeld en Geluid bewaart ook materiaal van commerciële omroepen als RTL 4, SBS 6, Yorin en Veronica en van omroepen die inmiddels niet meer bestaan, zoals Sport 7.
 
Doordat Beeld en Geluid voor een groot deel uit publieke middelen wordt gefinancierd, bevat de collectie vooral materiaal van de publieke omroepen. Materiaal van de commerciële omroepen neemt Beeld en Geluid slechts sporadisch op. Om toch een beeld te kunnen geven van wat de Nederlandse televisie brengt, neemt Beeld en Geluid twee keer per jaar een complete week televisie op, inclusief de uitzendingen van de commerciële omroepen en de buitenlandse producties die die week te zien waren.
 
De collectie bestaat voor een groot deel uit Journaal- en actualiteitenmateriaal uit binnen- en buitenland, maar bevat ook ontelbare televisieseries, spelletjesprogramma’s, documentaires, speelfilms, talkshows, consumentenprogramma’s, kinderprogramma’s en muziekregistraties. Dapper Dodo, Per seconde wijzer, Paspoort, Medisch Centrum West, Hadimassa, Blik op de weg, Jiskefet, de Stille kracht, Vinger aan de pols, Oud Geld, Costa!, Een van de acht of Toppop: als de programma’s van Nederlandse bodem zijn, neemt Beeld en Geluid ze in de meeste gevallen op.
 
Sommig materiaal is helaas nooit bij Beeld en Geluid terecht gekomen. Bijvoorbeeld omdat het live de ether in ging en er nog geen videorecorders bestonden om het op te nemen. Maar ook toen de videorecorder al wel bestond, kwam het materiaal nog niet altijd bij Beeld en Geluid terecht, want regelmatig gebruikten omroepen de videobanden meerdere keren. Dat was wel zo goedkoop. Zo kon het gebeuren dat programma’s als Ja zuster, nee zuster en Hamelen voor een deel zijn gewist.
 
Een bijzondere collectie binnen de televisiecollectie vormen de Telerecordings, registraties op film van live-uitzendingen. Hierbij werd een filmcamera op de televisie gericht om zo het live-programma te registreren. Op die manier zijn gelukkig nog veel mooie programma’s uit het omroepverleden bewaard gebleven.