Ο κύριος σκοπός της
προσπάθειας μας είναι να παρουσιάσουμε όλες τις
αντικαπιταλιστικές σελίδες
Αφιερωμένο στους νεκρούς μας συντρόφους της Γένοβας
Η διεθνής μαφία της "G8" έβαψε πάλι τα χέρια της με αίμα. Με την βία της εξουσίας κατασκευάζουν πάλι την "νομιμότητα τους". Η απείθαρχία των λαών στη "νομιμότητα" της κλοπής του μόχθου τους αντιμετωπίζεται με την ωμή δικτατορία της εξουσίας τους. Μια "νομιμότητα" που την επιβάλουν με χημικά, ρόπαλα, δολοφονίες. Μια "νομιμότητα" που το μόνο που φέρνει στους λαούς είναι φτώχεια και εξαθλίωση, καταστροφή του περιβάλοντος και αρρώστιες, πολέμους και πόνο στο διεθνές προλαιταριάτο. Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα. Αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός. Είναι μια πραγματικότητα που δεν θ' αλλάξει αν οι εργάτες δεν συντρίψουν τα τείχη της κοινωνικής καταπίεσης και εκμετάλευσης. Αν δεν εξολαθρεύσουν την ελάχιστη μειοψηφία των κεφαλαιοκρατών και όλους τους πολιτικούς υπαλλήλους τους μαζί με τους διάφορους μηχανισμούς καταστολής και χειραγώγησης των μαζών. Είδαμε ξανά, ότι αυτό που ονομάζουν οι καπιταλιστές δημοκρατία δεν είναι παρά μια στεγνή δικτατορία των πλουτοκρατών, του κεφαλαίου. Και αυτή η δικτατορία δεν έχει γιατρειά, ούτε θα πεθάνει μόνη της. Μόνη λύση η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται, μόνο ανατρέπεται. Και για να γίνει αυτό πρέπει να επιλέξουμε μορφές πάλης έξω και ενάντια στην αστική νομιμότητα, έξω και ενάντια στην πολιτική των συμβιβασμένων στικών κομμάτων. Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Το ποτάμι της οργής που είδαμε την Γένοβα αν πάρει συνειδητά ταξικά χαρακτηριστικά θα πνίξει τους αιματορουφήχτρες καπιτάλες και τα δεκανίκια τους. Σίγουρα σήμερα κάτι νέο γεννιέται και είναι ελπιδοφόρο. Ελάχιστος φόρος τιμής σε όσους έδωσαν την ζωή τους στη Γένοβα μαχόμενοι τον εφιάλτη της "παγκοσμιοποίησης", αλλά και ταυτόχρονα υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα τους ενάντια στους εκτελεστές των ονείρων τους, τους αφιερώνουμε τους παρακάτω στίχους.
Επέσατε θύματα , αδέλφια εσείς ,
σ’ άνιση μάχη κι αγώνα.
Ζωή , λευτεριά και τιμή του λαού
γυρεύοντας βρήκατε μνήμα.
Συχνά σε υγρές σκοτεινές φυλακές
πικρές περάσατε μέρες
και μ’ ένα του δήμιου λόγο ευθύς
σας φέραν μπροστά στην κρεμάλα.
Γλεντούν οι τυράννοι
και μες στο πιοτό
τη λήθη ζητάν για να βρούνε.
Μα οι μέρες τους όμως μετρήθηκαν πια
και τέλος φρικτό τους προσμένει
θεριεύει ο γίγαντας τώρα λαός
και σπάζει δεσμά κι αλυσίδες.
Αιώνια η μνήμη σε σας αδελφοί
στο τίμιο που πέσατε αγώνα.
.
|